 Wysłany: Śro 21:29, 05 Wrz 2007 Temat postu: |
|||||||
Zacznijmy od strony technicznej:)
Literówka: "potykając".
Chyba w swojej dewiacji? W każdym razie na pewno przez "w".
O ile z wysłuchaniem i pocieszaniem przez zwierzęta można się zgodzić, to przytulanie niezupełnie pasuje... Wyobrażasz sobie przytulającego Cię konia? No, to by było na tyle, malutko 
Jeśli chodzi o zawartość. Ładne, podoba mi się, chociaż nie powala na kolana oryginalnością przemyśleń. Ale podejmujesz temat ważny, bardzo istotny dla każdego człowieka, i słusznie zwracasz uwagę, że samotność też daje nam wiele, a przyjaciela można znaleźć w zupełnie niespodziewanym miejscu. Mam tylko miejscami wrażenie, którego nie potrafię do końca uargumentować, że czasem łamiesz troszkę rytm i z wiersza wychodzisz bardziej do prozy lirycznej. Ale i tak jest ładnie:) P.S. Podoba mi się to końcowe zawieszenie. "Może..." W końcu niczego i nigdy nie można być pewnym. |
|||||||
| Wysłany: Śro 20:54, 05 Wrz 2007 Temat postu: Szukając przyjaźni (moje małe poszukiwania) |
|
| Tak wielu ludzi szuka przyjaźni.
Tak wielu ludzi nie może jej znaleźć, wciąż potykając się o niewłaściwe osoby. Część z nas w końcu znajduje wreszcie tą właściwą. Ale czy każdy? Mówi się, że każdy potrzebuje przyjaciół. Nie zaprzeczę. Mam kilku wspaniałych przyjaciół, i jestem z tego bardzo zadowolona. Ale jednocześnie w swoim devianctwie uważam, że samotność potrafi być także swoistą formą przyjaźni. Potrafi pokazać nam drugą stronę nas samych. Pozwala usłyszeć swoją własną ciszę w zgiełku świata... Pewnie powiecie, że samotność nie potrafi słuchać. Może to i prawda. Ale pozwala nam wysłuchać samych siebie. Chociaż... czy ja wiem? Może najlepszym przyjacielem mogłoby być jakieś zwierzątko? Pies, kot, albo koń? Który wysłucha, pocieszy, przytuli? A może wartość przyjaciela nie zależy do tego, do jakiego gatunku należy, ale JAKI JEST? Może... |
|